Ahmet Enes - Çocukluk

Ahmet Enes - Çocukluk

Şimdi çocukluğumla kıyaslayınca umudumu
Farkettim ki çokça azalmış
Kalbim bu yalancı dünyanın ve de insanlarının
Yalan tavırlarına çoktan alışmış

Belki bende onun parçası oldum
Gidilen yoldan dönemez oldum
Taşların altına elimi koyamaz oldum
Yada umutlar yeşermişti gözlerim körelmişti
Bu yüzden onları da seçemez oldum.

Yaraları tuzla, acıyla sardım ben
Belki bu sabrın inancı madenden
Bulamadım aklıma göre bir havva ben
Ve yine başa döndüm hep bu kalbim yüzünden

Ah kalbim sus artık sus başıma bela açtın
Aklım bana yetmezken onu da yaktın
Ah kalbim geç kaldın geç şimdi bir günahkarsın
Seni bu garip halinle kim ne yapsın

Yaraları tuzla, acıyla sardım ben
Belki bu sabrın inancı ademden
Bulamadım aklıma göre bir havva ben
Ve yine başa döndüm hep bu kalbim yüzünden.

Albüm : Ahval (2012)   Ahmet Enes Biyofrafisi